W dniu 11 września obchodzimy Światowy Dzień Pierwszej Pomocy. Został zainaugurowany w 2000 roku z inicjatywy Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża. Święto to ma na celu uświadomienie, jak ważna jest umiejętność udzielenia pierwszej pomocy. W tak istotnym dniu warto przypomnieć sobie, jak powinna zostać przeprowadzona pierwsza pomoc.
ZASADA 1.
Zapewnij sobie bezpieczeństwo.
Narażanie własnego życia może skutkować powiększeniem się ilości poszkodowanych. Prostym przykładem jest skakanie do wody, by ratować tonącego, przez osobę słabo umiejącą pływać.
ZASADA 2.
Najlepiej nie być samemu.
Zapewnij sobie, o ile to możliwe, obecność innych osób – będzie łatwiej zorganizować pomoc. Może znajdzie się ktoś z doświadczeniem medycznym, ktoś z telefonem komórkowym itp.
ZASADA 3.
Jeśli możesz to zrobić bezpiecznie, zawsze podejdź do poszkodowanego, by móc ocenić jego stan.
Dużym problemem dla pogotowia są wezwania typu: „przejeżdżałem samochodem i widziałem człowieka leżącego na trawniku”, „widzę z okien domu, że na chodniku ktoś się przewrócił”. Często kończy się to nieskutecznym poszukiwaniem kogoś, kto już dawno wstał i sobie poszedł albo – na drugim biegunie – utratą szansy na uratowanie życia w przypadku jego zagrożenia.Informacje uzyskane podczas oceny poszkodowanego i ewentualnej rozmowy z nim są dla dyspozytora konieczne do prawidłowego wysłania karetki. Do czasu jej przyjazdu prostymi metodami możesz udzielić pomocy poszkodowanemu i zwiększyć jego szanse na przeżycie.
ZASADA 4.
Oceń świadomość (przytomność) poszkodowanego.
Głośno zapytaj, co się stało, a przy braku odpowiedzi potrząśnij poszkodowanego za ramiona. Osoba nieprzytomna to taka, która w ogóle nie reaguje (nie odzywa się, nie porusza, nie otwiera oczu). Jeśli jest reakcja (np. pojękiwanie), opisz ją dyspozytorowi. Ta informacja jest bardzo istotna.
ZASADA 5.
Powiadom pogotowie, stosując 7 zasad wzywania pomocy.
ZASADA 6.
Postępuj zgodnie z regułą ABC.
- udrożnij drogi oddechowe: osobę nieprzytomną ułóż na plecach i delikatnie trzymając za czoło i brodę odegnij głowę unosząc brodę do góry (rękoczyn czoło-żuchwa), przygięcie głowy uniemożliwia oddychanie i może być przyczyną śmierci, odgięcie głowy można wykonać również u osoby siedzącej, np. zakleszczonej po wypadku,
- oceń oddech wyczuwając, wysłuchując powietrze wydostające się przez usta i nos poszkodowanego oraz obserwując poruszanie się klatki piersiowej – przez 10 s; jeśli oddech nie jest prawidłowy, przejdź do C, oceniaj oddech zawsze przy udrożnionych drogach oddechowych,
- przy braku prawidłowego oddechu prowadź uciśnięcia mostka dwoma rękami ułożonymi jedna na drugiej na środku klatki piersiowej, po 30 uciśnięciach, jeśli to możliwe, wykonaj 2 wdechy.
Do przyjazdu pogotowia prowadź resuscytację w sekwencji 30:2 bez przerw. Możesz też prowadzić w sposób nieprzerwany samo uciskanie klatki piersiowej.
Nie próbuj sprawdzać tętna – zostaw to medykom.
Gdy poszkodowane jest dziecko, po stwierdzeniu braku prawidłowego oddechu resuscytację zaczynaj od 5 oddechów – sekwencję można określić jako 5:30:2. U niemowlęcia uciskaj mostek dwoma palcami, u większego dziecka – jedną ręką.
